Travel report from Peru (in dutch)

Travel report from Peru

Hallo iedereen,

Tijd voor wat nieuws van ver weg. Laatste bericht hield ergens in Lima op, denk ik, dus zullen we daar maar beginnen. Lima is op zich niet zo fantastisch. Enkele museums bezocht en een prachtig franciscaner klooster, inclusief catacomben, maar dat was het zowat. Pisco ligt wat zuidelijker langs de kust en iemand had me verteld dat het mogelijk was om daar te duiken. Niet dus, en dan maar de Islas Ballestas bezocht, een soort vogelparadijs op enkele uitgeholde rotseilanden niet ver van de kust. OK, maar nu niet om van achterover te vallen.

Next! Naar Nazca, bekend van de lijnen. Om een of andere reden vond de Nazca beschaving het leuk om de bovenlaag van de plaatselijke woestijn weg te schrapen, om zo de witte onderlaag bloot ter leggen, en wel zo dat er specifieke figuren werden gevormd van soms honderden meters groot, enkel zichtbaar uit de lucht. Natuurlijk is er de UFO theorie (landingbanen), maar de serieuzere medemens denkt aan astronomie of waterlopen. Je kunt er met een sportvliegtuigje over vliegen, wat ik dan ook met enige vertraging gedaan heb. Vanop 250 meter hoogte moet je soms goed kijken, maar de piloot werkt mee door het vliegtuig afwisselend compleet op zijn linker- en rechterkant te draaien. Geen friet met mayonaise vooraf, aub

Verder zuidwaarts dan, naar Arequipa. Huisvest het fantastische Santa Catalina klooster, zo groot dat het zelfs enkele straatjes heeft, afwisselend in azuur, rood en geel geschilderd. Ook geweldig is een museum dat door Juanita bewoond wordt. Juanita is een mummy van een 10 jarig meisje, die door de inca's op de top van de Ampato vulkaan geofferd werd. Nu is die vulkaan 6300 meter hoog, en zeulden ze offergaves, stro, tenten en zelfs zand voor het graf mee naar boven. Dit maakt van de incas de eerste echte bergbeklimmers. Juanita zelf wordt bewaard in een glazen diepvries en is perfect geconserveerd, buiten de ogen die even aan de zon zijn blootgesteld.

Arequipa is ook gastheer voor enkele matchen van de Copa America, en aangezien ik er toch was ben ik maar naar Brazilie-Paraguay gaan kijken. Wel eens de moeite, en verrassend verloren door Brazilie!

Op ongeveer 5 uur bussen afstand ligt de Colca canyon, maximaal ongeveer 1700 meter diep. Ik moet zeggen dat ik het zelf eerder een steile vallei vind dan een canyon, maar kom. De eerste dag naar beneden gewandeld, dan overnacht in een bamboe hut (van muren konden we niet echt spreken, het contact met de natuur was, ahum, optimaal) en de volgende dag naar een ander dorpje gewandeld, toepasselijk Oasis genaamd (palmbomen en zwembad). De dag erna om 3 uur 's morgens beginnen wandelen, 2-3 uur steile klim terug uit de canyon. Dit allemaal om ergens tussen 7 en 9 per bus aan te komen bij de Cruz del Condor bekend om .... yep, de condors. Soms zijn dingen net zo makkelijk als ze lijken.

Het is behoorlijk spectaculair. De beesten met enige meters spanwijdte vliegen boven en onder je door, zo dicht dat je de veren kan tellen moest iemand daar een passie voor hebben.
Nog een paar uur bussen verder voor een klassieker: hot pools. Afmeting van een zwembad deze keer, en bediening aan de rand van het bad met cocktails en vers vruchtensap. Het leven kan hard zijn.

Terug in Arequipa nog wat rondgehangen, net lang genoeg om mijn kleine rugzak te laten stelen. Ik zat te ontbijten en te lezen in een klein restaurantje op de Plaza de Armas en heb het totaal niet gemerkt, mijn rugzak stond zelf tegen mijn voeten. Gewoon meegegegritst. Nu, ze zullen telerugesteld zijn: geen camera, geen geld, enkel een boek en het doosje van mijn zonnebril. Toch vervelend.

De bus naar Cuzco was andermaal een belevenis. Cruz del Sur behandeld al haar bussen alsof het vliegtuigen zijn. Je moet je bagage inchecken, en bij het aankomen drukken ze erop dat je moet blijven zitten tot de bus volledig tot stilstand is gekomen. De stewardess duidt zelfs de nooduitgangen aan. Deze keer was er onboard entertainment. Eerst eten, daarna BINGO! Jaja, iedereen krijgt een kaartje en mag meespelen. Tenslotte nog een film om af te sluiten.

Cuzco in een prachtige koloniale stad, waar veel gebouwen zichtbaar bovenop op oude inca muren gebouwd zijn (Cuzco was de inca hoofdstad, de navel van de wereld). Per bus en per trein naar Aguas Calientes, en 's morgens om 5 uur beginnen wandelen naar de ingang van Maccu Picchu. Die eerste momenten, voor de bussen beginnen toestromen zijn geweldig. Je wandelt door de ruines en ziet de mist wegtrekken van de bergen wanneer de eerste zonnestralen de stenen muren raken. De schoonheid van de site ligt in de combinatie van ligging, architectuur, materialen en geschiedenis... Ondanks de massa toeristen een must.

Rond Cusco zijn nog een hoop Inca restanten te zien, allemaal spectaculair op hun eigen manier (de stenen van 100 ton die naadloos in elkaar passen in Sacsaywaman bijvoorbeeld, of de zonnetempel die voor de spanjaarden met goud bekleed was). Maar genoeg verteld... nog een ding: het was ook tijd voor de finale van de Copa America... Argentinie-Brazilie. We zaten in een cafe vol met brazilianen, en het leek erop dat argentinie - verdiend - ging winnen, tot brazilie in de 93ste minuut gelijk maakt. Onmiddellijk naar penalties, glansrijk verloren door Argentinie. Feest!

Van Cuzco onmiddellijk naar Bolivie, naar het vertrouwde Copacabana (het strand in Rio de Janeiro is naar dit onooglijk plaastje genoemd). Het is fijn om terug in Bolivie te zijn na ongeveer 5 jaar, al is Copacabana wel serieus gegroeid in die tijd.

De rest hou ik voor een ander keer, want het opstel is weer lang genoeg geworden. Laat eens horen hoe het ginder nog gaat, naast gasexplosies e.d.

groeten,
nico