Monday, August 02, 2004

Travel report from Peru (in dutch)

Travel report from Peru

Hallo iedereen,

Tijd voor wat nieuws van ver weg. Laatste bericht hield ergens in Lima op, denk ik, dus zullen we daar maar beginnen. Lima is op zich niet zo fantastisch. Enkele museums bezocht en een prachtig franciscaner klooster, inclusief catacomben, maar dat was het zowat. Pisco ligt wat zuidelijker langs de kust en iemand had me verteld dat het mogelijk was om daar te duiken. Niet dus, en dan maar de Islas Ballestas bezocht, een soort vogelparadijs op enkele uitgeholde rotseilanden niet ver van de kust. OK, maar nu niet om van achterover te vallen.

Next! Naar Nazca, bekend van de lijnen. Om een of andere reden vond de Nazca beschaving het leuk om de bovenlaag van de plaatselijke woestijn weg te schrapen, om zo de witte onderlaag bloot ter leggen, en wel zo dat er specifieke figuren werden gevormd van soms honderden meters groot, enkel zichtbaar uit de lucht. Natuurlijk is er de UFO theorie (landingbanen), maar de serieuzere medemens denkt aan astronomie of waterlopen. Je kunt er met een sportvliegtuigje over vliegen, wat ik dan ook met enige vertraging gedaan heb. Vanop 250 meter hoogte moet je soms goed kijken, maar de piloot werkt mee door het vliegtuig afwisselend compleet op zijn linker- en rechterkant te draaien. Geen friet met mayonaise vooraf, aub

Verder zuidwaarts dan, naar Arequipa. Huisvest het fantastische Santa Catalina klooster, zo groot dat het zelfs enkele straatjes heeft, afwisselend in azuur, rood en geel geschilderd. Ook geweldig is een museum dat door Juanita bewoond wordt. Juanita is een mummy van een 10 jarig meisje, die door de inca's op de top van de Ampato vulkaan geofferd werd. Nu is die vulkaan 6300 meter hoog, en zeulden ze offergaves, stro, tenten en zelfs zand voor het graf mee naar boven. Dit maakt van de incas de eerste echte bergbeklimmers. Juanita zelf wordt bewaard in een glazen diepvries en is perfect geconserveerd, buiten de ogen die even aan de zon zijn blootgesteld.

Arequipa is ook gastheer voor enkele matchen van de Copa America, en aangezien ik er toch was ben ik maar naar Brazilie-Paraguay gaan kijken. Wel eens de moeite, en verrassend verloren door Brazilie!

Op ongeveer 5 uur bussen afstand ligt de Colca canyon, maximaal ongeveer 1700 meter diep. Ik moet zeggen dat ik het zelf eerder een steile vallei vind dan een canyon, maar kom. De eerste dag naar beneden gewandeld, dan overnacht in een bamboe hut (van muren konden we niet echt spreken, het contact met de natuur was, ahum, optimaal) en de volgende dag naar een ander dorpje gewandeld, toepasselijk Oasis genaamd (palmbomen en zwembad). De dag erna om 3 uur 's morgens beginnen wandelen, 2-3 uur steile klim terug uit de canyon. Dit allemaal om ergens tussen 7 en 9 per bus aan te komen bij de Cruz del Condor bekend om .... yep, de condors. Soms zijn dingen net zo makkelijk als ze lijken.

Het is behoorlijk spectaculair. De beesten met enige meters spanwijdte vliegen boven en onder je door, zo dicht dat je de veren kan tellen moest iemand daar een passie voor hebben.
Nog een paar uur bussen verder voor een klassieker: hot pools. Afmeting van een zwembad deze keer, en bediening aan de rand van het bad met cocktails en vers vruchtensap. Het leven kan hard zijn.

Terug in Arequipa nog wat rondgehangen, net lang genoeg om mijn kleine rugzak te laten stelen. Ik zat te ontbijten en te lezen in een klein restaurantje op de Plaza de Armas en heb het totaal niet gemerkt, mijn rugzak stond zelf tegen mijn voeten. Gewoon meegegegritst. Nu, ze zullen telerugesteld zijn: geen camera, geen geld, enkel een boek en het doosje van mijn zonnebril. Toch vervelend.

De bus naar Cuzco was andermaal een belevenis. Cruz del Sur behandeld al haar bussen alsof het vliegtuigen zijn. Je moet je bagage inchecken, en bij het aankomen drukken ze erop dat je moet blijven zitten tot de bus volledig tot stilstand is gekomen. De stewardess duidt zelfs de nooduitgangen aan. Deze keer was er onboard entertainment. Eerst eten, daarna BINGO! Jaja, iedereen krijgt een kaartje en mag meespelen. Tenslotte nog een film om af te sluiten.

Cuzco in een prachtige koloniale stad, waar veel gebouwen zichtbaar bovenop op oude inca muren gebouwd zijn (Cuzco was de inca hoofdstad, de navel van de wereld). Per bus en per trein naar Aguas Calientes, en 's morgens om 5 uur beginnen wandelen naar de ingang van Maccu Picchu. Die eerste momenten, voor de bussen beginnen toestromen zijn geweldig. Je wandelt door de ruines en ziet de mist wegtrekken van de bergen wanneer de eerste zonnestralen de stenen muren raken. De schoonheid van de site ligt in de combinatie van ligging, architectuur, materialen en geschiedenis... Ondanks de massa toeristen een must.

Rond Cusco zijn nog een hoop Inca restanten te zien, allemaal spectaculair op hun eigen manier (de stenen van 100 ton die naadloos in elkaar passen in Sacsaywaman bijvoorbeeld, of de zonnetempel die voor de spanjaarden met goud bekleed was). Maar genoeg verteld... nog een ding: het was ook tijd voor de finale van de Copa America... Argentinie-Brazilie. We zaten in een cafe vol met brazilianen, en het leek erop dat argentinie - verdiend - ging winnen, tot brazilie in de 93ste minuut gelijk maakt. Onmiddellijk naar penalties, glansrijk verloren door Argentinie. Feest!

Van Cuzco onmiddellijk naar Bolivie, naar het vertrouwde Copacabana (het strand in Rio de Janeiro is naar dit onooglijk plaastje genoemd). Het is fijn om terug in Bolivie te zijn na ongeveer 5 jaar, al is Copacabana wel serieus gegroeid in die tijd.

De rest hou ik voor een ander keer, want het opstel is weer lang genoeg geworden. Laat eens horen hoe het ginder nog gaat, naast gasexplosies e.d.

groeten,
nico

Sunday, August 01, 2004

Travel report from Ecuador and Peru

Travel report from Ecuador and Peru

Hi everybody,

Time for another (very) delayed report on my activities in south america. Go get a coffee, cause this could take a while.

Last time, we were going to head towards Peru, a process consisting of a large number of busses, plenty of waiting around and a few interesting stops along the way.

After a last stop in Quito to a fabulous museum about the ecuadorian painter Guayasamin we got onto the bus to Banos. Dramaticly perched between steep green hills the city is best known for its thermal pools, which we of course extensively enjoyed. Went rafting, great fun, almost got thrown out twice. After that, mountain biking in the ideal direction: downhill. Beautiful landscapes studded with waterfalls and mud due to the many roadworks. Yep, you guessed, more time in the hot pools needed...

The next day off to Cuenca. On any given moment of the year, there is a festival somewhere in Ecuador, and we seem to hit all of them. In cuenca this is associated with classic ingredients: marching bands, parades of the schools in uniform, and lots of fireworks. Generally, the intention of the latter is to scare as many people as possible in the crowd by launching the fireworks in their direction. Everybody is standing right next to the 'castillo', a construction of bamboo that acts as a launching tower.

Next city: Loja, very uninteresting. Again, marching bands and associated parade for unknown reasons. We then embark on our 15hour busride to Peru. At 3 o'clock in the morning we hit the border, they even have to wake up the border official. Around noon we get to Trujillo and found a guesthouse in the nearby and very quiet beach town of Huanchaco. It's one of those town you immediatly love, without really knowing why. Friendly people, you know everybody in 30 minutes (lost with chess twice against local merchant), good food... and of course a festival with parade and fireworks ;-)

Nearby there's the remains of the Moche and Chimu civilizations, both experts in mud.
Yep, they built their cities in dried mud or adobe, The temples of the sun and moon of the moche are fantastic, more than a 1000 years old and with perfectly preserved fresco's on the walls. Chan Chan is a Chimu city where thousands of people used to wlkk through the palaces and corridors. The sheer size and the decorations even now are impressive, despite hundreds of years of rains and wind (not the best friend of mud buildings).

Another nightbus later we're in Huaraz, in the middle of the mountains near the Cordillera Blanca and Huayhuash. We try to arrange everything as soon as possible to leave on trekking, 10 days around the huayhuash circuit. We hire an arriero (mule driver) and 3 donkeys to carry food, tent and some luggage. We're lucky because Miguel is a really great guy.

Slcightly less lucky with the weather however... Normally this is dry season (emphasis on DRY). Does not seem to work out that way. Rain on the first day, snow on the second, ... If you have to go uphill in mud when you're between 4000 and 5000 meters in altitude, it can really hurt ;-) On the trek, you go across 8 passes above 4600 meters and never camp below 4000 meters. Normally the reward is great views, but we had the occasional hail and snow as an alternative. Anyway, still a great trek with some great moments despite several hours of playing cards in the tent. Lakes in different shades of blue and green, snowy peaks and layers of rock folded by giants to form patterns in with different colors of minerals.

After the trek, the girls want ot do an ice climbing course. Not really mu cup of tea, so i decide to head of and visit some more spots on the coast. We arrange to meet in Cusco, some time later. Back on the bus, towards Lima, alone this time (a single tear rolling down my cheek).
This time everybody on the bus gets filmed, either for theft prevention or to identify your body if they drive down a cliff. Not sure.

Right, that's it up to Lima. After Lima, to Pisco, city of the Pisco Sour. Going there to see national park, of course ... ;-)

Hope everybody is enjoying summer (northern hemisphere) or is not too cold in winter... Let me know how you're doing!

greets,
nico